افزایش پروژسترون در طی بارداری موجب اثرات یا عوارض زیر می شود:
1. ریفلاکس معده به مری
2.یبوست
3.وازودیلاتاسیون عروق و افت فشار خون(هیپوتانسیون)
4.استاز صفراوی و افزایش ریسک تشکیل سنگ صفراوی
5.استاز ادراری و افزایش ریسک بروز پیلونفریت (نه تشکیل سنگ ادراری)
6.تحریک مرکز تنفس و بروز آلکالوز تنفسی مزمن
تهوع و استفراغ بارداری
در هفته 6 تا 8 (حدود 50 روزگی ) شروع و در هفته 12 تا 14 (حدود 100 روزگی ) به حداکثرخود میرسد و حدود هفته 20 تا 22 (حدود 150 روزگی) برطرف می شود.
در درمان « تهوع و استفراغ بارداری» موارد زیر به کار می رود:
1-محدودیت مصرف غذاهای چرب و ادویه دار
2-قطع مکمل های ویتامینی و مینرال ها
3-پیریدوکسین (ویتامینB6)
4-دیفن هیدرامین
5-متیل پردنیزولون(گلوکوکورتیکوئید)
6-اُندانسترون (دمیترون)
7-پرومتازین
8-زنجبیل (Ginger)
9-متوکلوپرامید (پلازیل)
10-اُندانسترون (دمیترون)
11-تری متوبنزامید
یبوست دوران بارداری
ملین های حجم افزا مانند فیبر، سبوس، پسیلیوم و منیزیم هیدروکسید (MOM) مناسب ترهستند؛ و بهتر است از ملین های محرک مانند بیزاکودیل، سنا و فنل فتالئین استفاده نشود.
تکرر ادرار
تکرر ادرار در ٢ مرحله در بارداری میتواند فیزیولوژیک باشد:
الف) سه ماهه ی اول بارداری ب) ٢ هفته آخر (هفته ٣٧ و ٣٨ ) اولین بارداری بدلیل انگاژمان
سندرم پای بی قرار(Restless Leg Syndrome):
در طی بارداری شایع تر است و گاهی کمبود آهن علت آن است.

منبع: مامایی و بیماریهای زنان/دکترجواد کرمعلی  دکتر فاطمه درخشانی/مهرماندگار/1394