نکته ای مهم که همیشه اشاره می کنم اینست که، طبی داریم که طب اسلامی است. و این طب ، با طب های دیگر تفاوت دارد، تفاوت کلی و اساسی دارد و این تفاوت طب اسلامی با بقیه طب ها، مانند تفاوت خود اسلام با دیگر مکاتب است. چون منبع این ها فرق می کند. تفاوت طب اسلامی با طب هندی و چینی مانند تفاوت اسلام با بوداییت است. و تفاوت آن با طب شیمیایی جدید، مانند تفاوت اسلام با مکاتب امروزی مثل کمونیسم و سوسیالیسم است. آن چه بر آن تاکید دارم، این است که طب اسلامی، طبی مستقل است.
طب اسلامی، ارتباط و نیاز چندانی به طب های دیگر ندارد. ولی معنایش این نیست که اسلام، طب های دیگر را رد کند، بلکه طب اسلامی را برتر می داند. شخص اختیار دارد که طب اسلامی، یا طب مسیحیت را انتخاب کند. و طب یونانی همان جایگاه طب مسیحیت را دارد.
نکته مهم: البته طب سنتی که در ایران رواج دارد ، مقداری از طب اسلامی را نیز دارد و مخلوطی از این طب هاست و نزدیک تر به طب اسلامی نسبت به بقه طب ها است. و باید مرز بندی بین طب ها مشخص بشود. این مساله باید مشخص بشود که اسلام، طب کامل دارد و نیازمند دیگر طب ها نیست.

شبهه ی ضعیف بودن روایات طبی:
اسلام یک طب کامل و وافی دارد، آنچه که بنده در شروع کار فیش برداری کردم، چیزی در حدود ده الی یازده هزار روایت طبی بود که جمع کردم و بعد وقتی این کتاب را نوشتم و چاپ شد، نگاهی به پاورقی اش کردم، دیدم بیشتر این روایات از کتاب کافی و دیگر کتاب های معتبر است. این شبهه بوده که طب اسلامی روایاتش ضعیف است و کتاب هایی که متضمن این طب است ،کتاب های غیر معتبری است. ولی وقتی بنده یک دقتی به هفت بند پاورقی این کتاب کردم، خودم متعجب شدم که، بیشتر این روایات از معتبرترین کتاب های شیعه هست. .در هر صورت از کلام من این معنا هم استفاده می شود که طب اسلامی یک طب مستقل، و نیازی به دیگر طب ها ندارد.
روایت است که یک طبیب هندی در حضور منصور دوانیقی کتاب های طب می خواند و امام صادق (علیه السلام) هم حاضر بودند و گوش می دادند، بعدش این طبیب هندی به امام صادق (علیه السلام) عرض کرد: «يا أبا عبد الله أتريد مما معي شيئا قال لا فإن معي ما هو خير مما معك قال وما هو؟ قال اداوي الحار بالبارد والبارد بالحار والرطب باليابس واليابس بالرطب وأرد الامر كله إلى الله عزوجل واستعمل ماقاله رسول الله صلى الله عليه وآله واعلم ان المعدة بيت الداء و اعود البدن ما اعتاد فقال الهندي. وهل الطب إلا هذا؟ فقال الصادق عليه السلام أفتراني من كتب الطب اخذت قال نعم قال لا والله ما أخذت إلا عن الله سبحانه»[1]
یعنی «اى ابوعبد اللّه ! آيا از آنچه همراه دارم ، چيزى مى خواهى؟ فرمود : «نه ؛ برتر از آنچه تو همراه دارى ، به همراه دارم» . پرسيد : آن چيست؟ فرمود : «گرم را به سرد ، سرد را به گرم ، خشك را به تَر ، و تَر را به خشك درمان مى كنم و كار را يكسره به خداوند ، باز مى گردانم و آنچه را پيامبر خدا فرموده است ، به كار مى گيرم و مى دانم كه معده ، خانه همه دردها ، و پرهيز ، يگانه درمان است و بدن را بر همانچه بدان خو گرفته ، وا مى دارم» . مرد هندى گفت : آيا طب ، چيزى جز اين است؟ امام صادق عليه السلام پرسيد : «آيا گمان مى كنى از كتاب هاى طب ، چيزى فرا گرفته ام؟» . گفت : آرى . فرمود : «به خداوند سوگند ، نه. جز از خداوند سبحان نگرفته ام.»

توضیح حدیث:
این کلمه «لا»که امام صادق (علیه السلام) به طبیب هندی، - وقتی درخواست آموزش طب به حضرت را داد - فرمودند، با اینکه این طبیب هندی خیلی هم مهارت داشت و طبیبی هست که طبیب مخصوص منصور(هارون) است، معنای زیادی دارد، دارای درس است. یعنی طب اسلامی مستقلا وجود دارد و با وجود این طب، ما نیاز به طب دیگری نداریم، طب اسلامی کافی است. این نکته اول بود. اعلام وجود همچنین طبی هست و این طب با طب سنتی، طب شیمیایی، طب هندی، چینی و با طب یهودی و طب های دیگر تفاوت دارد. یک طب مستقل است و فندانسیون خاص خودش را دارد، اسکلت و فلسفه خودش را دارد.

امتیاز طب اسلامی:
یکی از امتیازاتش این است که فلسفه ی طب را بیان می کند، فلسفه بیماری را بیان می کند. در هیچ مکتب طبی ای نیست. در طب شیمیایی می دانند که، کسی که سرش درد می کند، استامینوفن برایش خوب است. اما فلسفه ی بیماری را نمی دانند . فلسفه ی دارو و درمان و مکانیزم آن ها را نمی دانند. طب اسلامی همه ی این ها را بیان می کند. امتیازات دیگری نیز دارد.

بیان چند نکته:
نکته اول: این طب، طبی مستقل به نام طب اسلامی وجود دارد وهیچ ارتباطی با طب دیگر ندارد. طب کافی و وافی و متلع به مکتب ماست. الان در دنیا تا حدودی از این طب استفاده می کنند و دنیا به سمت طب اسلامی پیشرفت می کند و سزاوار نیست دیگران از ما، در این طب سبقت بگیرند. و روزی به ما، این طب را بیاموزند
نکته دوم: می خواهم عرض کنم که در این مرحله چکار باید کرد. می دانید طب اسلامی تا امروز، به صورت مفصل مطرح نشده است و هر چقدر مطرح شده، به شکل روایت بیان شده است. فرق بین روایات طبی و طب اسلامی، مانند فرق بین کتاب های حدیثی و روایی و کتاب های فقهی است.کتب فقهی سندها را بررسی و حلاجی می کند. متن را بررسی و تعارض ها را حل می کند و حدیث را آماده می سازد. از خود روایت بصورت مستقیم نمی شود حکم شرعی را استفاده کرد، بلکه باید کارهایی روی احادیث انجام بگیرد و عمل استنباط روی آن ها صورت پذیرد.

ضرورت برگزاری درس طب اسلامی و تبلیغ آن:
این کار را بنده، در این کتاب انجام دادم. این مرحله اول بود، ولی این طبی که تازه مطرح شده و قبلا مطرح نشده بود و همچنین کتاب دیگری نیز در این زمینه نوشته نشده بود، اگر قرار باشد به صورت شایسته و کامل مطرح بشود، نیاز به کار و این جلسات دارد و نیاز به درس های متعدد و نوشتن کتاب های زیاد دارد.
چقدر کار وسیاست گذاری وبرنامه ریزی کرده اند و از طریق رسانه و مجلات وماهواره تا طب شیمیایی را جا انداختند. طب اسلامی این تجمعات و کلاس ها و کتاب نوشتن ها را نیاز دارد تا مطرح شود. مردم و اجتماع باید طب اسلامی را باور کنند و قبول کنند. این طب شیمیایی هیچ سندی و پشتوانه و اعتباری ندارد.
در درمان بوسیله فلان دارو اگر از کسی بپرسی چرا این دارو را مصرف کنم، کسی نمی داند. در طب اسلامی یازده هزار روایت سند داریم؛ ولی آن ها تبلیغ کردند و جا انداختند و کار رسانه ای و ماهواره ای کردند.

نمونه ی توطئه دشمن:
به عنوان نمونه در زمان ناصر الدین شاه به کسی که در دربار حجامت می کند، پول هنگفتی دادند تا تیغ های حجامتش را زهر آگین کند. تا دو نفر از درباریان مردند، ناصر الدین شاه عصبانی شد و حجامت را منع کرد و گفت هر کسی حجامت کند مجازات می شود. با این کار داروی شیمیایی آوردند. قبلا با حجامت انجام می شد. راز را فهمیدند که حجامت است .حجامت را از مسلمانان گرفتد و بجای ان دارو وسموم را به مردم دادند و خیلی کار کردند.
به عنوان مثال می دانیم که پیِ گاو از چیزی هایی هست که در شرع یهود حرام است. ولی در دین ما و قرآن از آن به عنوان طیبات بیان شده است. در آیه می فرماید: « فَبِظُلْمٍ مِّنَ الَّذِينَ هَادُواْ حَرَّمْنَا عَلَيْهِمْ طَيِّبَاتٍ أُحِلَّتْ لَهُمْ»[2] یعنی «بخاطر ظلمی که کردند طیبات بر آنها حرام شد.» قرآن تعبیر به طیبات می کند. یعنی خیلی فایده دارد. چون مبالغه نمی کند. الان فروختن پی گاو در تمام دنیا ممنوع است. در کشتار گاه ها نمی فروشند، حتی در ایران. این ها کار کردند. ریشه ها را خشکاندند. چیزی که مفید است را با سیاست از مردم گرفتند و دارو های شیمیایی را که، کارخانه هایشان بیشتر متعلق به صهیونیست ها است را رواج و به مردم دادند.

استعمار پزشکی غرب:
خیلی کار شده است. الان یکی از کارهایشان این است که طوری دارو درست می کنند، که کسی که الان مصرف می کند، یک ماه دیگر نیازمند چند داروی دیگر بشود. هر روز نیاز به دارو بیشتر می شود. آمار دارو را بگیرید. قبلا مشهد دو تا داروخانه داشت. الان آمار داروخانه ها زیاد، و چند برابر شده است.ما هم باید کار هنگفتی کنیم تا بتوانیم طب اسلامی را، رواج دهیم. تا بین مردم جا بیفتد. البته الحمد لله زمینه هست و آن، اعتقاد به پیامبر و ائمه (علیهم السلام) است. مردم ائمه (علیهم السلام) را دوست دارند. وفتی می فهمند این دارو، داروی امام رضا (علیه السلام) است، اعتقاد و ارزش قائل می شوند و اثر می بینند.
----------------------
منبع : ارتباط شیعی