به هر یک از اجزاء یک گروه خاص از اسیدهای آلی، آمینواسید گفته می شود. بسیاری از این اسید ها برای حیات انسانی لازم و ضروری است.
آمینواسیدها از طریق مواد غذایی پروتئینی وارد بدن می شوند (اعم از پروتئین های حیوانی و گیاهی) این پروتئین ها هم در خشکی موجود است و هم به مقدار بیشتری در دریاها و اقیانوس ها. تا به حال بیش از دو میلیون پروتئین جانوری و گیاهی در دریاها شناخته شده است.
انسانی که پروتئین مصرف می کند، این پروتئین در معده و روده ی کوچک شکسته و هضم می شود و به آمینواسیدهایی تبدیل می شود که برای تشکیل پروتئین های جدید به کار می رود.
بیش از بیست نوع آمینواسید مختلف در پروتئین ها شناخته شده است. بعضی از این نوع آمینواسیدها توسط بدن ساخته می شود ولی حدود ده نوع از آن وجود دارد که بدن قادر به ساخت آنها نمی شود و باید از خارج وارد بدن شود به این ده نوع آمینواسیدهای ضروری گفته می شود. بنا بر این براساس نوع سن، وزن و نوع فعالیت هایی که شخص انجام می دهد باید به مقدار آمینواسید لازم برای بدن خودش توجه داشته باشد.
غذاهای پروتئینی که حاوی مقادیر زیادی آمینواسید هستند به پروتئین های کامل معروف هستند. گاه پروتئین از منابع حیوانی تولید می شود مانند گوشت قرمز و سفید، (البته زیاد خوردن گوشت شکار و گوشت گاو مکروه است اگر کسی گوشت مانده ی گاو مصرف کند ممکن است به بیماری جرب مبتلا شود. بهترین گوشت قرمز، گوشت ران و بعد ذراع گوسفند است و البته افراد نباید از سه روز کمتر گوشت مصرف کنند و نه از چهل روز بیشتر هم از مصرف گوشت خودداری نکنند.) تخم مرغ با پیاز، ماهی (که باید بعد از آن خرما مصرف شود.)، شیرخرما یا شیرعسل از دسته پروتئین های کامل می باشند.
پروتئین هایی که تمام آمینواسیدهای لازم را دارا نیستند به پروتئین های ناکامل معروف هستند. پروتئین های گیاهی از این قبیل محسوب می شوند.