برونش همان حبابچه ی ریه است و ایت به معنای التهابی است که به دو صورت حاد و مزمن رخ می دهد. برونش محل عبور هوا از نای به ریه ها می باشند. برونشیت حاد بیشتر در کودکان و در افراد سالخورده دیده می شود.
علائم بیماری برونشیت:
1.تب
2.درد سینه
3.بی حالی
4.ضعف عموی
5.سرفه ی خلطی و گاه غیر خلطی و گاه مکرر و گاه غیر مکرر
البته متخصص ریه دقیقا این موارد را چک می کند تا با بعضی از بیماری های دیگر ریه مانند سل ریوی اشتباه نشود.
طول دوره ی این بیماری معمولا ده روز می باشد و رد بعضی موارد گاه تا چند هفته به طول می انجامد و این در صورتی است که از بعضی خوردنی ها مانند سرخ کردنی، شوکولات، کاکائو، نسکافه، غذا و آب سرد، عدم پوشیدن لباس مناسب در فصول سرد و یا سرد و خشک و یا تردد در جاهایی که دارای گرد و خاک و دوده ی زیادی است اجتناب نکرده باشد.
گاه نیز بدن فرد ضعیف است که بعد از آنکه به برونشیت مبتلا می شود موجب می شود که ضعف بدن او بیشتر شود.
با مصرف عسل رقیق شده و آب سیب و آب شلغم و آب زردک می توان درصد برونشیت را کاهش داد.
علت پیدایش برونشیت گاه باکتری است و گاه عامل آن ویروسی می باشد. اگر علت آن باکتریایی باشد در پزشکی جدید آنتی بیوتیک هایی را تجویز می کنند ولی اگر ویروسی باشد آنتی بیوتیک ها هیچ نقشی در درمان ندارند.
برونشیت مزمن در افراد میان سال و مسن دیده می شود که در صورت ادامه یافتن، به برونشیت حاد منجر می شود. این برونشیت گاه بر اثر استنشاق تدریجی گرد و غبار و مصرف انواع دخیانیات، مواد افیونی و یا قرص های هورمونی رخ می دهد. در برونشیت مزمن علاوه بر علائم فوق، تنگی نفس (آسم) و سرفه های همراه با خلط نیز وجود دارد.
کسانی که به برونشیت مزمن مبتلا هستند چون دریافت اکسیژن بدنشان کم می شود مستعد برای بیماری های قلبی می شوند.
در پزشکی گاه از داروهای گشاد کننده ی برونش استفاده می کنند. اگر بیماران از هوای پاک صبحگاهی که مجاورت گل و گیاه باشد و یا در پارک های سالم در هوای پاک قدم بزنند و یا یک وعده ی غذایی خود را در آنجا میل کنند و یا اگر مبتلا به دخانیات و مواد افیونی و یا قرص های روان برگردان هستند آنها را ترک کنند سریع تر بهبود می یابند.