پرستاری، به معنای کمک به رفع نیازهای ‌جسمی و روانی بیمار است و در کشورهای‌ غربی پس از کارهای پرستاری فردی به نام‌فلورانس نایشنگل آغاز می‌‌گردد، و قدمتی به ‌طول چند صد سال دارد. در اسلام پرستاری از شروع جنگ‌های‌ اولیه در صدر اسلام در میادین جنگ‌ها شروع ‌گردیده و تاریخ هزار ساله دارد. در بعضی روایات، از پرستاری پیامبرانی نام‌برده شده که قبل از ظهور اسلام‌ می‌‌زیسته ‌اند.

لزوم پرستاری

امام صادق‌ علیه‌ السلام:
«المؤمن فی تبارهم و تراحمهم و تعاطفهم ‌کمثل الجسد اذا اشتکی تداعی له سائره ‌بالسهر و الحمی‌» (1)
مؤمنان در احسان و نیکی به یکدیگر و مهرورزیدن و مهربانی به هم، مانند پیکری‌هستند که هرگاه عضوی از آن به دردآید،اعضای دیگر نیز به بی‌‌خوابی و تب با اوهمدردی می‌‌کنند. از مصادیق بارز پرستاری کمک و نگهداری‌افرادی می‌باشند که دارای ناتوانی جسمی هستند، از نوزاد شیرخوار تا افراد مسن، پیامبراسلام‌ صلی الله علیه و آله برای افرادی که این امر به‌عهده آنان می‌باشد، پاداش ویژه‌ای یادآوری‌ شده‌انددر جامعه اسلامی، افراد نسبت‌به یکدیگر نباید و نمی‌‌توانند بی‌‌تفاوت باشند، و پایه و اساس زندگی بر محبت و رسیدگی به یکدیگر می‌‌باشد، به خصوص نسبت‌ به سالمندان یا بیماران این تعهد و احسان باید صورت پذیرد.

پرستاری از دیدگاه ائمه‌ علیهم السلام

در موقعیت‌‌های متفاوت پیامبر و ائمه‌ گرامی‌‌علیهم السلام رهنمودهای فراوانی در این امر ارائه فرموده‌‌اند. از جمله سخنانی که ‌پیامبرصلی الله علیه وآله در آخرین روزهای عمر بابرکت‌شان در مسجد مدینه فرمودند: چنین‌است: «من قام علی مریض یوما و لیلة بعثه ‌الله مع ابراهیم الخلیل‌ علیه‌السلام فجاز علی ‌الصراط کالبرق اللامع و من سعی لمریض ‌فی حاجة فقضاها خرج من ذنوبه کیوم ‌ولدته امه‌» (2) کسی که یک روز و یک شب پرستاری ‌بیماری را به عهده بگیرد، خداوند او را با ابراهیم خلیل‌ علیه‌السلام محشور می‌‌کند، پس هم‌چون درخشش برقی از صراط عبور می‌‌کند وکسی که در برطرف کردن نیازهای مریض ‌تلاش کند و نیاز او را برآورد، همانند روزی که ‌از مادر متولد شده است از گناهانش پاک‌ می‌گردد.
این رهنمودها نشانگر اهمیت رسول‌ گرامی‌ صلی الله علیه وآله بر پرستاری بوده و تاکید ایشان را بر همیاری در جامعه نشان می‌‌دهد.
امام صادق‌ علیه‌السلام عن رسول الله ‌صلی الله علیه وآله: «مَن سَعی لِمَریضٍ فی حاجَةٍ فَقَضاها أو لَم یَقضِها خَرَجَ مِنْ ذُنوبِهِ کَیَومٍ وَلَدَتْهُ اُمُّهُ...» (3)
کسی که برای برآوردن نیاز بیماری تلاش ‌کند، خواه نیاز او برآورده شود یا نه همانندروزی که از مادر متولد شده است از گناهان ‌پاک می‌‌گردد.
علاوه بر اهمیت موضوع تاکید بر عمل‌ انجام شده توسط پرستار دارد که مهم نیست ‌و عمل است‌حال خواه منجر به نتیجه دلخواه ‌گردد یا خیر، و شرط پاداش پرستار را منوط به ‌بهبودی نیاروده و با ایجاد انگیزه بسیار راسخ‌ در این امر به پرستاری تشویق می‌‌فرمایند.