از داروهای شیمیایی ای که برای درمان آمفیزم استفاده می شود می توان به تئوفیلین، پردنیزولون، شربت ها و داروهای خلط آور اشاره کرد. این نوع بیماران باید در خانه کپسول اکسیژن داشته باشند و در خانه بخور اکسیژن داشته باشند

این بیماری همان عدم اتساع کیسه های هوایی ریه است. برای توضیح بیشتر می توان به کتاب دائرة المعارف پزشکی خانواده، تألیف دکتر فرهاد همت خواه مراجعه شود. همچنین کتاب اصول طب داخلی هاریسون، جلد 1، بخش 2، ص 341 مراجعه کرد.
این بیماری به علت از دست رفتن قدرت ارتجاعی کیسه های هوایی ریه ها و عدم توانایی آنها در اتساع یافتن رخ می دهد. یعنی حجم کیسه ی هوایی به مقدار کافی حجیم نمی شود. از این رو کسی که به این بیماری مبتلا است نمی توان اکسیژن کافی دریافت کند و بافت های مختلف بدن حتی بافت پوست اکسیژن لازم را دریافت نمی کند.
علائم آمفیزم:
1.سرفه
2.تنگی نفس
3.کاهش وزن
4.خس خس سینه
5.کبودی لب ها
6.عفونت های گاه به گاهی ریه ها که به بسته شدن ریه می انجامد از این رو بیماری های آمفیزمی گاه مجبورند به شکل نیمه نشسته بخوابند (یعنی چیزی زیر سرشان باشد که بالا تنه ی آنها بالا بیاید) زیرا به دلیل شدت تنگی نفس قادر به دراز کشیدن نیستند. (مانند بعضی از کسانی که فشار خون بالا یا ناراحتی قلبی دارند که اگر صاف بخوابند ضریب سکته در آنها بالا می رود.)
عوامل ایجاد کننده ی آمفیزم:
1.استعمال دخانیات
2.آلودگی هوا از حیث گرد و خاک یا فلزات مسموم در هوا یا سوخت های فسیلی و بخارات مسموم.
3.جنبه ی هورمونی و ترشحات داخلی بدن که بر اثر کمبود نوعی آنزیم مانند آنزیم آنتی پروتئاز رخ می دهد. بنا بر این مشاغلی که با دود و سوخت ناشی از مشتقات نفت سر و کار دارند مانند افراد آتش نشانی، سر و کار داشتن با رنگ، کسانی که در محیط های آزمایشگاهی بدون هواکش و هود و قرار دارند و یا با هویه ی برقی کار می کنند و یا در بخش تراشکاری هستند و یا کسانی که در معادن مشغول به کار هستند که ذرات گرد و غبار در آنجا زیاد است این عده بیشتر در معرض ابتلا به این بیماری هستند.
4.افراد سیگاری که سنشان بالای چهل و پنج سال است بیشتر استعداد ابتلاء به این بیماری دارند.
بحث سامان دهی ترافیک شهری و نگه نداشتن بیماری در هوای آلوده باید رعایت شود. بیماران آمفیزمی نباید در هوای آلوده قدم بزنند.
کسانی که به این بیماری مبتلا هستند تعداد گلوبول های قرمز خونشان بیشتر است زیرا اکسیژن بدنشان کم است و بدن گلبول قرمز بیشتری تولید می کند تا این کمبود را جبران کند در نتیجه این عده به غلظت خون بیشتری مبتلا هستند.
برای تشخیص بیماری آمفیزم می توان از عکس ساده (رادیوگرافی) استفاده کرد.
در این نوع بیماران تغییراتی در مجاری هوای آنها دیده می شود.
از داروهای شیمیایی ای که برای درمان آمفیزم استفاده می شود می توان به تئوفیلین، پردنیزولون، شربت ها و داروهای خلط آور اشاره کرد. این نوع بیماران باید در خانه کپسول اکسیژن داشته باشند و در خانه بخور اکسیژن داشته باشند.
------------------
منبع: ارتباط شیعی