روش های متفاوت سفید کردن دندان ها

یکی از مهمترین اعضای بدن که در خوردن غذا به ما کمک می کند دندان ها هستند که باید از آن مراقبت کنیم حال چگونه دندان های سفید و زیبا داشته باشیم؟  
دستگاه ها و فراورده های فراوانی برای سفید کردن دندان وجود دارند؛ از جمله خمیردندان های سفید کننده، ژل ها، دهانشویه ها، نوارها، قالب ها و فراورده های سفیدکننده ای که دندان پزشک به شما می دهد. سفید کردن دندان ها برای افرادی مطلوب است که دندان های سالم و بازسازی نشده (بدون پرشدگی) و لثه های سالم دارند. افرادی که ته رنگ زردی روی دندان هایشان وجود دارد، بهتر از همه به این سفیدکننده ها جواب می دهند اما این روش ها به همگان توصیه نمی شود. شما باید وسیله سفیدکننده ای را بیابید که برای شما مناسب باشد.

خمیردندان های سفیدکننده

همه خمیردندان ها به برداشتن رنگ های سطحی کمک می کنند زیرا به هر حال آنها حاوی لایه بردارهای ضعیفی هستند. برخی از خمیردندان های سفیدکننده حاوی مواد براق کننده یا شیمیایی هستند که کارآمدی بیشتری در رنگ زدایی دارند. خمیردندان های سفیدکننده فقط می توانند به برداشتن رنگ های سطحی کمک کنند و حاوی مواد سفیدکننده نیستند؛ فراورده های حاوی پراکسید کاربامید یا پراکسید هیدروژن به روشن کردن رنگ عمق دندان کمک می کنند. خمیردندان های سفید کننده می توانند حدود یک درجه یا یک سایه رنگ دندان را روشن تر کنند. برعکس سفیدکننده های قوی که در مطب دندان پزشک به کار می روند، می توانند دندان ها را ۳ تا ۸ سایه روشن تر کنند.

نوارها و ژل های سفیدکننده

نوارهای سفید کننده بسیار نازک هستند و تقریبا نامریی اند که با یک ژل سفیدکننده با پایه پراکسید پوشانده شده اند. این نوارها باید مطابق دستور روی برچسب به کار برده شوند. نتایج اولیه در طول چند روز دیده می شوند و نتایج نهایی برای حدود ۴ ماه باقی می مانند.

دهانشویه های سفید کننده

یکی از تازه ترین فراورده های سفید کننده در دسترس دهانشویه های سفیدکننده هستند. آنها مانند اغلب دهانشویه ها باعث خوشبویی دهان می شوند و به کاهش تشکیل پلاک دندانی و بیماری لثه کمک می کنند، اما برخی از این فراورده ها شامل اجزایی مانند پراکسید هیدروژن هستند که دندان ها را سفید می کنند. به گفته تولیدکنندگان، ممکن است ۱۲ هفته طول بکشد تا نتایج ظاهر شود. کافی است پیش از مسواک زدن دهانشویه را برای ۶۰ ثانیه ۲ بار در روز دور دهانتان بگردانید، برخی از کارشناسان معتقدند این دهانشویه ها ممکن است به اندازه سایر فراورده های سفیدکننده دندان موثر نباشند. از آنجایی که دهانشویه سفیدکننده برای مدت کوتاهی در تماس با دندان ها قرار می گیرد- فقط ۲ دقیقه در روز در مقایسه با ۳۰ دقیقه برای اغلب نوارهای سفید کننده- ممکن است اثر کمتری داشته باشد.

قاب های دندانی سفید کننده

این قاب ها را که به طور مستقیم یا از طریق دندان پزشک می توان تهیه کرد، از طریق پر کردن یک وسیله گارد دهان با یک ژل سفید کننده حاوی یک ماده سفید کننده پراکسیدی عمل می کنند. این قاب برای مدتی از چند ساعت در روز یا هر روز یا در طول شب برای ۴ هفته یا بیشتر (با توجه به میزان تغییر رنگ دندان و میزان مطلوب سفید کردن) روی دندان ها گذاشته می شود.

سفید کردن دندان در مطب

سفید کردن دندان در مطب دندان پزشکی سریع ترین شیوه سفید کردن دندان است. در مطب فراورده سفید کننده مستقیم روی دندان ها به کار برده می شود. استفاده این فراورده ها با گرما، نور مخصوص یا لیزر همراه می شود. نتایج را پس از یک درمان ۳۰ تا ۶۰ دقیقه ای می توان دید، اما برای سفید کردن کامل دندان ها معمولا چند بار مراجعه به دندان پزشک لازم است. این شیوه گرانقیمت ترین شیوه سفید کردن دندان هم است. سفید کردن دندان ها تاثیر دائمی ندارد. در افرادی که غذا و نوشابه هایی می خورند که باعث رنگ گرفتن دندان ها می شوند، ممکن است دندان های سفیدشده در طول یک ماه دوباره رنگ بگیرند. آنهایی که از چنین غذاها و نوشابه هایی پرهیز می کنند، ممکن است بتوانند تا یک سال سفیدی دندان هایشان را حفظ کنند. میزان سفید شدن دندان ها هم از فردی به فرد دیگر متفاوت است و به وضعیت دندان، میزان رنگ گرفتگی آن و نوع سیستم سفید کننده مورد استفاده بستگی دارد.

مقایسه روش های خانگی و مطبی

چند تفاوت مهم میان روش های خانگی سفید کردن دندان و روش های مطبی وجود دارد:

قدرت ماده سفید کننده:

فراورده های سفید کننده ای که می توان بدون نسخه از داروخانه خرید یا دندان پزشک برای استفاده خانگی تجویز می کند، حاوی غلظت پایین تری از ماده سفید  کننده هستند و حدود ۱۰ تا ۲۲ درصد محتوای کربامید پراکسید دارند که معادل پراکسید هیدروژن ۳ درصد می شود. مواد سفید  کننده ای که در مطب به کار می روند حاوی پراکسید هیدروژن با غلظت های میان ۱۵ تا ۴۳ درصد هستند.

قالب های دهانی:

هنگامی که مواد سفید کننده را در خانه با نظارت دندان پزشک به کار می برید، دندان پزشک قالبی از دندان هایتان خواهد گرفت و یک قاب دندان برایتان خواهد ساخت که دقیقا اندازه دندان هایتان است. به این ترتیب حداکثر تماس میان ژل سفید کننده که روی قاب قرار داده می شود و دندان هایتان ایجاد خواهد شد. با این شیوه تماس ژل با بافت لثه هم به حداقل می رسد. مواد سفید کننده موجود در داروخانه ها هم حاوی قاب قطعه دهانی هستند، اما یک سایز برای همه دارند، در نتیجه به طور دقیق با دندان ها چفت نمی شوند. قاب های دندانی که خوب چفت نمی شوند، ممکن است لثه ها و بافت نرم را تحریک کنند چرا که ژل سفید کننده بیشتری از آنها نشت می کند. در مطب ماده سفید کننده مستقیم روی دندان به کار برده می شود.

اقدامات محافظتی اضافی:

دندان پزشکتان در مطب یا ژلی را روی بافت لثه به کار می برد یا از حفاظ لاستیکی (که روی دندان ها قرار می گیرد) پیش از سفید کردن استفاده می کند تا لثه ها و حفره دهانتان را مقابل ماده سفید کننده محافظت کند. در فراورده های خانگی این محافظت وجود ندارد. سیستم های سفید کننده خانگی کمترین قیمت را دارند و سفید کردن دندان در مطب دندان پزشک گران ترین گزینه است.

روند تحت نظارت در مقابل روند بدون نظارت:

اول اینکه دندان پزشک شما یک معاینه دهانی انجام می دهد و سابقه پزشکی کامل شما را در نظر می گیرد که می تواند به تعیین اینکه آیا بر اساس نوع و شدت رنگ گرفتگی و تعداد و محل دندان های پرشده، استفاده از مواد سفید کننده روش درمانی مناسبی است یا نه، کمک می کند. بعد دندان پزشکتان می تواند بهترین درمان را بر اساس نوع رنگ گرفتگی انتخاب و در صورت مناسب بودن قسمت های رنگ گرفته را سفید کند.

سفید کردن دندان ها در موارد زیر توصیه نمی شود:

در کودکان و خانم های باردار: سفید کردن دندان برای کودکان زیر ۱۶ سال توصیه نمی شود. علت این است که محفظه پالپ یا عصب دندان تا این سن بزرگ است. سفید کردن دندان تحت این شرایط می تواند پالپ را تحریک کند یا باعث حساس شدن دندان شود. سفید کردن دندان در خانم های باردار یا شیرده توصیه نمی شود.
در دندان های حساس: افرادی که دندان ها و لثه های حساسی دارند، لثه هایشان پسروی کرده یا پرشدگی های دندان خراب شده دارند باید پیش از استفاده از سیستم سفیدکننده دندان با دندان پزشکان مشورت کنند. افرادی که نسبت به ماده سفید کننده پراکسید حساسیت دارند نباید دندان هایشان را سفید کنند.
در بیماری لثه، مینای نازک شده، پوسیدگی دندان و ریشه دندان بدون پوشش: افراد دچار بیماری لثه یا دندان با مینای تحلیل رفته به طور کلی نباید عمل سفید کردن دندان انجام دهند. در موارد پوسیدگی دندان، اول باید این مشکل را درمان کرد و بعد عمل سفید کردن را انجام داد زیرا مواد سفید کننده به پوسیدگی موجود و بخش داخلی دندان نفوذ می کنند و باعث حساسیت دندان می شوند.
در پرشدگی ها، روکش ها و سایر بازسازی های دندان: پرشدگی های به رنگ دندان و مواد رزینی کامپوزیت که برای بازسازی دندان (روکش، لمینیت بریج و…) به کار می روند، سفید نمی شوند. بنابراین استفاده از ماده سفید کننده روی دندانی که دارای این بازسازی هاست باعث سفید شدن غیریکدست می  شود؛ یعنی قسمت های بدون بازسازی روشن تر از قسمت  های بازسازی شده به نظر خواهند رسید. افرادی که بازسازی های دندانی متعددی دارند که باعث سفید شدن غیریکدست می شود، ممکن است روش های دیگری مثل روکش کردن دندان را انتخاب کنند. در این مورد با دندان پزشکتان مشورت کنید.
در دندان های تیره: دندان های به رنگ زرد به خوبی به سفید کردن پاسخ می دهند، دندان های به رنگ قهوه ای تا حدودی سفید می شوند ولی دندان های با ته رنگ خاکستری یا ارغوانی اصلا سفید نمی شوند.