شکر نیشکر بی شک یک هدیه از خداوند است که در طب اسلامی بسیار با اهمیت است.
در مطالب قبل به این نکته ظریف اشاره شد که متاسفانه این مشکل در تغذیه ما وجود دارد که دشمن به قدری کار کرده و زمینه را برای برگشت به طب اسلامی سخت کرده است که مدت ها طول خواهد کشید تا بنیاد هایی که توسط آن ها ریخته شده فرو بریزد و به اصل اولیه خودمان در طب وتغذیه اسلامی برگردیم.
شکر نیشکر از این نقشه استعماری مستثنی نیست و با دسیسه ای شوم کارایی خود را از دست داده است.
دشمن به صورتی دقیق و حساب شده نقشه های خود را طراحی کرده است که اگر کسی به طور جدی پیگیر مطلب باشند آن قدر با مشکلات مختلفی درگیر می شود که شاید از کار خود منصرف شود!
شکری که هدیه ای الهی بود، خودش به تنهایی دارو بود، در بسیاری از دارو های مهم و حیاتی نقش تعیین کننده ای داشت را با یک بهانه ساده که مزه آن این طور است و آن طور است به کلی خراب کردند.
تعابیر روایات درباره این شکر بی نظیر به این صورت می باشد:
امام رضا علیه السلام : شکر طبرزد [شکر خالص] بلغم را به طور کامل می خورد (و از بین می برد) [کافی ج۶ ص۳۳۳ ح۴]
امام صادق علیه السلام : وای بر تو ای زراره! چه چیزی مردم را از فضل و برتری شکر طبرزد غافل کرده است حال آن که ۷۰ بیماری را دفع می کند و بلغم را از بین می برد و از ریشه می کند. [طب الائمه ص۶۶]
تمام این مزایا نه برای شکر تصفیه شده فعلی با یک عالمه مواد مضر اضافه بلکه برای شکر طبیعی نیشکر که خالص شده باشد گفته شده است.
 واقعا جای سوال است که این همه نعمتی که از دل زمین آن هم با این فراوانی در کشور عزیزمان به عمل می آید چرا باید با یک اشتباه تبدیل به سمی شود که خودمان اعتراف کنیم که استفاده از آن مضر است و باید محدود شود تا جایی که به آن لقب سم داده اند!!
علاوه بر موارد بالا، این شکر در درمان تب، جزئی از داروهای مهم اسلامی از جمله مرکب ۴، داروی امام کاظم علیه السلام، داروی مرکب ۲ و… کاربرد دارد.

منبع: طب اسلامی استاد تبریزیان