این گیاه در حرارت معتدل است یعنی نه خیلی گرم است و نه خیلی سرد.

پس مصرف آن مفید و بی عارضه است گفته می شود بیشتر به سمت سردی و خشکی است برگ سبز و تازه آن را استفاده می کنند.

صاف کننده خون است ضد صفرا و ادرارآور است.

خارش را برطرف می کند.

مواد زائد موجود در خون و بدن یا اصطلاحاً اخلاط سوخته (صفرا و یا سودای غیر طبیعی) یعنی موادی که به دنبال حرارت بیش از حد در بدن تشکیل می شود را دفع می کند.

می توان آن را خشک کرد (و همچنین کاسنی را) و در دوغ و ماست ریخته که این کار باعث می شود خنکی ماست و دوغ افزایش پیدا کند (از نظر مزاج) و برای جوش صورت و التهاب های پوستی بسیار مفید است.

می توان آن را در آب ریخته و یا از آن شربت تهیه کرد که ملین خوبی است.

برای افرادی که دچار سنگ های ادراری و التهابات و بزرگی پروستات هستند چون مدر است مفید است.

می توان برگ سبز آن یا محلول آن را به بن دندان ها مالید که باعث محکم شدن لثه ها شده است.

 برای آفت و زخم های لثه نیز مفید است.

از نظر اثرات جهاز هاضمه، باز کننده انسدادهای مجاری کبد بوده و تقویت کننده و دباغی کننده معده است.

می توان آن را در سرکه ریخته، مدتی بماند و صاف و خشک و مصرف کرد که برای رفع تهوع و استفراغ خوب خواهد بود.

می توان خیسانده و یا آب آن را بر موها و ریش ریخته که برای دفع شپش مناسب و مفید است با توجه به این که امروزه نیز میزان شپش در مدارس زیاد شده است.

منبع: زندگی آنلاین