ابو موسی می گوید:
یک روز امام هادی علیه السلام را در سامراء دیدم، به من فرمود:
ای ابوموسی! من از روی اجبار از مدینه به سوی سامراء خارج شدم،  واینک اگر مرا از سامراء بیرون کنند نیز از روی اجبار خواهد بود.(وگرنه می خواهم همین جا بمانم)عرض کردم:ای آقای من! چرا؟

 فرمود: لطیب هوائها و عذوبت مائها و قلت دائها:بخاطر پاکیزگی هوای سامراء و گوارائی و شیرینی آب آن واندک بودن بیماری آن.

 نکته: امام هادی علیه السلام با آشکار نمودن نعمت های الهی، شکرانه و خوشنودی خود را آشکار می سازد و این درس را به ما می دهد، که از نعمت های الهی از قبیل: خوش آب و هوایی و بهداشت محیط زیست،استفاده نموده و در به وجود آوردن چنین محیطی پاک و سالم و به دور از عوامل میکروب زا کوشا باشیم.

منبع: مناقب آل ابی طالب،ج4،ص417