خفگی

تاریخ ارسال:چ, 01/01/1397 - 18:10
خفگی
استاد ضیایی

خفگی گاه ناشی از گازهای خفه کننده مانند مونواکسیدکربن یا گاز سه أو می باشد. همچنین است گاز سولفورو.
گاه خفگی ناشی از اشیایی است که در گلو، حنجره و یا نای که محل عبور هوا است گیر می کند. مثلا پاک کن، دکمه و یا لقمه ای از غذا گیر می کند. گاه در کودکان و بزگسالان چیزی مانند شکلات و یا آلو بخارا که سُر می خورد در گلو گیر می کند مثلا گاه کودک می خندد و این ماده به جای اینکه وارد مری شود به داخل نای سُر می خورد.
گاه مادر شیرده غفلت می کند و بچه ی شیرخوار او که دستش را کنترل ندارد چیزی به دست می گیرد و وارد دهانش می کند. بچه در ابتدا اشیاء را با دهان خود تجربه می کند از این رو خداوند آنزیم های قوی ضد باکتری بسیاری در بزاق دهان کودک قرار داده است. بنا بر این بچه ها چیزهای مختلفی را با دهان امتحان می کنند ولی کما کان مریض نمی شوند.
انسان باید غذا با خوب بجود و لقمه ها را به مقدار کوچک بردارد و برای غذا خوردن لا اقل نیم ساعت وقت بگذارد و نباید وسط غذا قهقهه زد.
اگر شیء در دهان گیر کند نباید تنفس دهان به دهان داد زیرا شیء گاه داخل تر می رود بنا بر این باید سر مریض را پائین تر از سینه کرد و به پشت کمر او زد و این ضربه باید محکم و پشت دو کتف باشد و یا پای او را گرفت و بلند کرد. کسی که دارد خفه می شود گاه ممکن است به دیگری آسیب برساند زیرا در حال خفگی است و بسیار می ترسد و قدرت او نیز زیاد می شود. این مانند کسی است که در حال خفگی در دریا است.
کسی که دچار خفگی شده است بعد از یک یا دو دقیقه بیهوش می شود و ابتدا رنگ او کبود می شود. سریع باید کارهای اورژانسی را در مورد او انجام داد. گاه چیزی مانند استخوان یا تیغ در گلو گیر می کند که باید با جراحی آن را خارج کنند.
گاه کسی دچار تصادف و مانند آن شده و نای او از خون پر می شود که متخصص ریه قفسه ی سینه ی او را سوراخ می کند.
اگر مصدوم بیهوش شده باشد باید آن را به یک سمت مخصوصا به سمت راست بچرخانیم و سر او را به عقب بکشید و محکم با دست چهار بار به پشت بین دو کتف او بزنیم.
در نوزادان و کودکان شیرخوار نوزاد را روی صاعد قرار می دهیم و به پشت او می زنیم. مثلا گاه نوزادی نایش باریک است و یا متورم شده است و حتی یک دانه برنج ممکن است در گلوی آنها گیر کند.
همچنین می توان فرد را بغل کرد و محکم شکم او را فشار داد. دیافراگم در این حال به کیسه های هوا فشار وارد می شود و هوا رو به بالا می آید و به خروج جسم کمک می کند.
گاه مصدوم که بالغ و هشیار است را گرفت و دست را مشت کرده زیر جناغ سینه قرار می دهیم و محکم آن بخش را از پشت فشار می دهیم. در صورت لزوم این کار را می توان چهار بار تکرار کرد.
در کودک هشیار یک دست را پشت کودک در قسمت دنده های آخر سینه گذاشته و دست دیگر را مشت کرده جلوی دیافراگم می گذارند و فشار می دهند.
در مصدومین بالغ و بیهوش می توان مصدوم را خواباند و چانه را به سمت بالا کشاند و یک دست را در قسمت فوقانی شکم قرار داد و دست دیگر را روی آن دست گذاشت به سمت داخل و بالا فشار داد و آن را چهار بار تکرار کرد.
در کودکان بیهوش می توان این کار را انجام داد ولی یک بار باید انجام شود.
به هر حال بعد از آنکه این اعمال انجام شد باید دهان مریض را باز کرد و اگر جسمی داخل فضای دهان آمد آن را خارج نمود.
گاه خفگی بر اثر غرق شدگی رخ می دهد (البته باید دقت داشت که اگر کودک خردسال است او را در داخل لگنی که آب آن زیاد است نگذارند و الا کودک ممکن است سر بخورد و بتواند خود را بلند کند.) به هر حال بعد از آنکه فرد را خارج کردند باید به او تنفس دهان به دهان داد و نبض و تنفس او را کنترل کرد و او را به سمت راست بخوابانند و شانه ی چپ او کمی شیب دارد باشد و پای او را کمی جلو آورند در نتیجه آب وارد شده به ریه های او تخلیه می شود. اگر احتیاج به تنفس مصنوعی داشته باشد باید در همان حال سرش را خم کرد و به او تنفس داد.
اگر مصدوم نفس می کشد ولی بدنش سرد است باید اقدام به گرم کردن بدن او کرد.
گاه خفگی بر اثر گازمونواکسید کربن است و گفتیم درصد چسبندگی ای گاز به مولوکول های بدن شصت برابر بیشتر از اکسیژن است. این گاز بسیار سمی، بی رنگ، بی بو و بی مزه است و دارای چسبندگی زیاد به گولبول های خون است. مونواکسید کربن بر خلاف گاز کربنیک قابلیت تجزیه ندارد و باید به تدریج از حبابچه های ریه خارج شود. به همین دلیل مونواکسید کربن گاز کشنده ی مرموز است و انسان را بدون آنکه متوجه شود می کشد.
همین گونه است گاز اس أو سه که حاصل از سوختن گوگرد است که گاز سولفورو نام دارد و بسیار بدبو است.
در گاز مونواکسید کربن فرد احساس خواب آلودگی دارد و تصور می کند که خوابش می آید ولی نمی داند که دارد می میرد.
اگر کسی در زیرزمین است باید بداند که گاز ناشی از آب گرمکن یا طبخ غذا باید بیرون رود از این رو نباید در و پنجره ی زیرزمین کیپ باشد مخصوصا اگر هوای زیرزمین شرجی باشد باید بیشتر دقت کرد و یا لا اقل در طول بیست و چهار ساعت چند بار در و پنجزه را باز کرد.
ذغال کک و دود ناشی از سوخت های فسیلی مانند موتور و ماشین و دود برگ که موجب سرطان ریه می شود و سوخت چوب مانند تنور چوبی و یا کسانی که با ذغال سر و کار دارند همه موجب سرطان ریه می شود. بنا بر این باید از ماسک استفاده کرد. این دودها چون سبب کمی شدن اکسیژن می شود ایجاد خفگی می کند. بنا بر این کسانی که در وسط جنگل هستند و دچار آتش سوزی می شوند و یا کسانی که در طبقات فوقانی ساختمان هستند و طبقات زیرین دچار آتش سوزی می شود باید به این امر توجه داشته باشند.
گاه خفگی به سبب مخلوط کردن مواد شوینده و یا سفید کننده است. مثلا گاه زن ها آب جوال، تیزاب و مانند آن را با هم مخلوط می کنند و به ریه های خود آسیب زیادی وارد می کنند و گاه جان خود را از دست می دهند. باید یکی از اینها را مصرف کرد و آن را با چیز دیگری مخلوط نکرد. این حالت در حمام و محیط های بسته خطر بیشتری دارد.
گاه خفگی بر اثر شوخی رخ می دهد مثلا کسی روسری دیگری را می کشد و گره روسری کور می شود و وقتی او دست و پا می زند طرف تصور می کند که او دارد شوخی می کند.
اگر کسی خود را اعدام کرده است ابتدا باید طناب را ببرند و بعد از گردنش باز کنند بعد ضربان قلب و تنفس او را چک کرد.
خمیازه کشیدن بیماری نیست بلکه در روایات آمده است که یکی از علامت های غفلت و عدم حضور قلب است.
در پزشکی به تنفس عمیق که دهان کاملا باز می شود خمیازه می گویند. این حالت در تمامی پستانداران و حتی پرندگان وجود دارد. خمیازه در کسانی که خسته اند و به کم خوابی مبتلا هستند و یا بیماری های متابولیکی دارند بیشتر است.
گاه خمیازه ناشی از بی حوصلگی است مانند زمانی که کلاس درس طول می کشد و یا خسته کننده است. مردم مخصوصا در آخر الزمان کم حوصله و عصبی هستند. بنا بر این هنگام درس یا منبر باید موضوعات را جذاب و متنوع قرار داد.
گاه شش ها احتیاج به اکسیژن بیشتری دارند که این کار را با خمیازه انجام می دهند. البته علت اصلی خمیازه هنوز کشف نشده است. با زدن آب به صورت می توان خمیازه و حالت خواب آلودگی را از خود دور کرد.
گاه خمیازه ناشی از کم کاری کلیه ها و ازدیاد کراتین و اوره در خون است که انسان باید به دستشویی رود و تخلیه ادرار کند و وضو بگیرد.
اگر کسی کم حوصله و پکر شده است و در نتیجه کسل و بی رمق است می توان از یک قاشق عسل در لیوان و کمی پودر زعفران استفاده کند. گاه بی رمقی ناشی از افت شدید قند، افت فشار خون، ضعیف شدن چرخش خون، غلظت خون و گاه به سبب هم و غم است. انگور سیاه رفع غم می کند و همچنین است سیب سرخ که ابتدا انسان آن را بو کرده بعد مصرف کند و یا گلابی مصرف کند. گاه بی رمقی ناشی از یبوست مزمن است که در نتیجه روزی یک خوشه انگور با هسته بجود و یا روزی یک لیوان آب انگور بخورد و یا عصرانه یک گلابی بخورد و با ناهار و شام کمی کاهو بدون سس بخورد.
--------------------
منبع: ارتباط شیعی

Plain text

  • تگ‌های HTML مجاز نیستند.
  • نشانی صفحه‌ها وب و پست الکترونیک بصورت خودکار به پیوند تبدیل می‌شوند.
  • خطوط و پاراگراف‌ها بطور خودکار اعمال می‌شوند.
لطفا پاسخ سوال را بنویسید.

مطالب مرتبط

قابل توجه کاربران عزیز! با اعلام وزارت ارتباطات هزینه های دانلود در کلیه سایتهای ضیاءالصالحین نیم بهاء محسوب می شوند.