آویشن در درمان بیماری‌های ریوی، برونشیت، آسم، سیاه سرفه، نشانه‌های سرماخوردگی و احتقان بینی مفید دانسته شده و خلط آور خوبی است
* از امام کاظم (ع) نقل است که داروی امیر مؤمنان علیه‌السلام، آویشن بود. ایشان می‌فرمودند: آویشن برای معده پرزی همانند پرز پارچه‌های مخمل می‌شود.
* امام صادق (ع) فرمودند که چهار چیز چشم را جلا می‌دهند، سودمندند و زیانی ندارند. وقتی از امام در مورد آن چهار چیز پرسیدند، فرمود: آویشن و نمک، وقتی با هم باشند، و نانخواه و گردو، وقتی با هم باشند.
* در مورد آویشن و نمک می‌فرمایند: بادها را از دل بیرون می‌راند، انسدادها را می‌گشاید، بلغم را می‌برد و می‌سوزاند، بوی دهان را خوش، معده را نرمی داده و مایعات جنسی را افزایش می‌دهد و برای عملکرد جنسی (نعوظ) مفید است.
* در کتاب دیگری در خواص آویشن از احادیث آمده است که معده را پالایش می‌کند و در جایی دیگر آمده است که پرز معده را می‌رویاند.
در توضیح بحث پرزها می‌توانیم این‌گونه توجیه کنیم که آویشن به دلیل حرارت و از بین برندگی و زدایندگی که دارد، رطوبت‌ها و بلغم‌های مانده در سیستم گوارش را حل کرده و از بین می‌برد و جلا می‌دهد.
وقتی رطوبت‌های زائد و مواد زائد بینابین پرزها و چین و چروک گوارش از بین رفت، پرزها خود را بیشتر نشان می‌دهند و این عملکرد پرزها را تقویت می‌کند.