بيرونى در كتاب جماهر مكرر از آنها بنام «اخوان الرازيان» ياد كرده است و غياث الدين منصور در جواهرنامه خويش حسن و حسين رازى را «دو برادران» خوانده است.

اخوان رازى چنانكه پيداست از مردم رى بوده و در آن هنگام كه سلطان محمود غزنوى و پسرش مسعود در رى مقام داشته اند بدرگاه سلطان محمود غزنوى راه يافته و بخدمت او پيوسته اند. بيرونى در چند موضع از كتاب جماهر از اخوان رازى مطالبى ايراد كرده است.

از جمله از اخوان رازى نقل كند كه «وقتى امير محمود يمين الدولة ياقوتى بقدر دانه انگورى را بآنها نموده است» و ديگر گويد «اخوان حسن و حسين در خزانه امير يمين الدوله مرواريد معقد فوفلى رنگى كه داراى قاعده بوده ديده اند» و در جاى ديگر گفته «اخوان رازى ياقوتى را كه بيش از سى و پنج مثقال وزن داشت و سلطان محمود آنرا از بتخانه شهر ناهوره بغنيمت بدست آورده بود در خزانه سلطان ديده بودند. اين ياقوت در بتخانه بر بالاى سر بتى زرين كه نود و پنج مثقال وزنش بود آويخته شده بود» و باز در موضع ديگر نقل كند «كه در اوقاتى كه سلطان شهيد مسعود در رى و زمين جبل بود اخوان رازى براى سلطان ياقوت سرخ مستطيلى كه بر صورت شيرى بود بهفت هزار دينار نيشابورى خريدارى كردند.»

بعضى عقيده دارند كه جبل نام همين ياقوت بوده است [1].

[1] كتاب الجماهر صفحات 55 و 89 و 150