امروزه درمان بیماری هایی مثل سرطان به سختی صورت می گیرد و در صد زیادی از مبتلایان به این بیماری در نهایت می میرند، در طب اسلامی درمان هایی برای ورم های سرطانی ذکر شده است.
اولین درمان چهار آیه آخر سوره حشر است، ﴿لو انزلنا هذا القرآن على جبل لرأيته خاشعا متصدعا من خشية الله وتلك الامثال نضربها للناس لعلهم يتفكرون هو الله الذي لا إله إلا هو عالم الغيب والشهادة هو الرحمن الرحيم هو الله الذي لا إله إلا هو الملك القدوس السلام المؤمن المهيمن العزيز الجبار المتكبر سبحان الله عما يشركون هو الله الخالق البارئ المصور له الاسماء الحسنى يسبح له ما في السموات والارض وهو العزيز الحكيم﴾ . در روایت آمده که شخص بیمار این آیات را بخواند سپس آب دهان خود را سه بار بر ورم بریزد[1] . ما هم به کسانی که سرطانی هستند سفارش می کنید حداقل روزی صد مرتبه این آیات را بخوانند.
روایت دیگری از امام صادق (علیه السلام) آمده: همانا این آیه (آیه آخر سوره حشر) درمان است برای هر ورمی که در بدن است و ترس از آن است که منجر به بیماری سخت شود، در حال طهارت این آیات را بخوان و زمانی که برای ادای نماز واجب وضو می گیری این آیات را برای ورم بخوان، هم قبل از نماز هم بعد از نماز، اگر این کار را به این ترتیب که گفتیم انجام دادی ورم از بین می رود[2] . البته سرطان هایی که ورم ندارند درمان های متفاوتی دارد.
 در روایت دیگری از امام باقر (علیه السلام) آمده: «چاقویی را بردارید و بر محل ورم مرور دهید و این رقیه را بخوانید «» سپس این چاقو را در زمین فرو کن»[3] .بسم الله ارقيك من الجد والحديد ومن امر العود ومن الحجر الملبود ومن عرق العاقر ومن ورم الاخر ومن الطعام وعقده ومن الشراب وبرده امض باذن الله الى اجل مسمى في الانس والانعام بسم الله فتحت وبسم الله ختمت
همین روایت را شیخ طبرسی هم نقل می کند با اندکی تفاوت در دعا[4] .
 روش دیگر دعایی است که از بلد الأمین نقل شده که از امام صادق (علیه السلام) نقل می کند: کسی که بیمار شده هر روز صبح چهل بار بگوید «بسم الله الرحمن الرحيم ، الحمد لله رب العالمين ، حسبنا الله ونعم الوكيل ، تبارك الله إلى آخر مافي الاصل» سپس با دستش محل بیماری را مسح کند. صاحب بلد الأمین می گوید که پدرم خیلی به این روایت مقید بود، و این دعا را هر روز چهل مرتبه می خواند، زیرا او با خانمی ازدواج کرده بود و آن خانم مبتلا به این ورم شده بود و پدرم این دعا یادش آمد و برایش خواند و او درمان شد، و پدرم به این دعا معتقد گشت و مرتب آن را می خواند[5] .
 در روایت دیگری آمده: اسماء دختر ابوبکر مبتلا به ورم در سر شده بود و او را نزد پیامبر(صلی الله علیه و آله وسلم) آوردند، پیامبر از روی پارچه پیراهن دستش را بر سر و صورت این دختر قرارداد و این دعا را خواند «بسم الله، أذهب عنها سوءه وفحشه بدعوة نبيك الطيب المبارك المكين عندك، بسم الله» و به او امر کرد که این دعا را بخواند و او درمان شد[6] .

 درمان دارویی ورم و سرطان :
یکی از درمان ها که در روایات نقل شده، ثفاء می باشد، ثفاء به زنیان، خردل و تخم شاهی معنی شده است اما آنچه که ما بررسی کرده ایم به احتمال زیاد منظور همان زنیان است ولی برای احتیاط می توان از هر سه استفاده کرد، یا هر سه را با هم به بیمار بدهند و یا پشت سرهم، یکی پس از دیگری. ابن عباس از پیامبر(صلی الله علیه و آله وسلم) روایت می کند: «الثفاء دواء لكل داء ولم يداو الورم والضربان بمثله»[7] یعنی « ثفاء درمان هر دردی است، ورم و ضربان با هیچ دارویی بهتر ثفاء درمان نمی شوند.»
 درمان دیگر برای ورم های سخت سکبینج است، نوعی صمغ است که البته قیمتش هم زیاد است که باید هر شب به اندازه یک قاشق مرباخوری از آسیاب شده آن خورده شود. می توان سکبینج را با ثفاء که زنیان است، به عنوان داروی سرطان مصرف کرد.
علاوه براین درمان های دیگری هم وجود دارد از جمله سنا مکی، اطرفیل و هسته سیب. در روایات آمده که ائمه گفته اند ما فقط با سیب درمان می کنیم، پس سیب درمان همه بیماری هاست، فکر نمی کنم روایت باشد ولی در بعضی کتاب ها نقل شده که هسته سیب برای سرطان درمان است، در کتاب ریاض الصالحین نیز آمده برای درمان سرطان، خرچنگ را در یک ظرف و در تنور قرار بدهند تا خشک شود سپس آسیاب کنند و بدهند به بیمار سرطانی البته این روایت نیست و نمی توان به آن اعتماد کرد مگر اینکه تجربه شود. البته خرچنگ حرام است و روایت داریم که می گوید «خدا در حرام شفا قرار نداده است» که این در خصوص خمر قطعی است ولی در حرام های دیگر بعضی موارد استثنا شده است.
----------
پی نوشت:
[1] طب الأئمة، ابن سابور الزيات، ص۳۴.
[2] طب الأئمة، ابن سابور الزيات، ص۱۱۰.
[3] طب الأئمة، ابن سابور الزيات، ص۳۴.
[4] مكارم الاخلاق، رضي الدين أبي نصر الحسن بن الفضل الطبرسی، ص۴۱۱.
[5] بحار الأنوار، علامه مجلسی، ج۸۶، ص۱۵۳.
[6] بحار الأنوار، علامه مجلسی، ج۹۵، ص۶۲.
[7] بحار الأنوار، علامه مجلسی، ج۶۶، ص۲۴۴.
-----------
منبع: ارتباط شیعی