سال تألیف این رساله بدرستى معلوم نیست و از نسخ پنجگانه آن که نسخه حاضر با مقابله آنها فراهم شده سال آن بتحقیق بدست نمى آید همین قدر پیداست که خواجه آنرا در عهد پادشاهى هلاکو خان (653- 663) و بامر او ساخته است.

و از مقدمه نسخه دیگرى از تنسوخنامه (تنکسوق نامه) که شاید تحریر اولى آن باشد (و در بعد توصیف آن خواهد شد) معلوم مى شود که تألیف آن پس از استیصال اسماعیلیه و در زمان حیات منکوقاآن بوده است، چه در آن  مقدمه چنین آمده است: «منت خداى تعالى را که همه جهان را از آفتاب برآمدن تا آفتاب فرورفتن به پادشاه روى زمین خلد اللّه ملکه و مهد عدله داده است.»

و بعد چنین: «که این طرف آب جیحون تا بنهایت مغرب که واسطه ممالک عالم است ببرادر خود پادشاه جهان ادام اللّه عظمته سپرد»

از این عبارات پیداست که مقصود از پادشاه روى زمین «منکوقاآن 648- 656» است، و اوست که برادر خود هلاکو را بایران فرستاد، بنابراین تألیف کتاب مسلما در ایام زندگى منکوقاآن صورت گرفته پس تألیف این رساله پس از خلاصى خواجه از قلاع اسماعیلیه و قبل از مرگ منکوقاآن یعنى بین سالهاى 654 که سال تسلیم خور شاه پادشاه اسماعیلیه است و 657 که تاریخ فوت منکوقاآن است باید باشد.