خارش های پوستی گاه ناشی از بدخوری است مانند اینکه گاه افراد به موز، کیوی، گوجه فرنگی، بادام زمینی حساسیت دارند.
یا اینکه افرادی به مواد شوینده مانند وایتکس، آب جوال، مواد سفید کننده، اسیتون، گریس، رنگ ریزی، رنگ های پلاستیکی و روغنی یا چوب های خاص و پلاستیک های خاص حساسیت دارند.
گاه خارش ناشی از بیماری هایی مانند بیماری های انگلی، قند، کم خونی های خاص، یبوست مزمن، نارسائی های کلیه، بیماری های کبد و نارسایی های صفراوی است.
گاه فرد به بیماری گال (بیماری جَرَب) مبتلا است یا به کهیر، شبه کهیر، اگزما، آفتاب سوختگی و مانند آن مبتلا هستند.
گاه خارش ناشی از نیش حشرات مانند شپش و کنه و مانند آن است.
گاه پوشیدن لباس های نایلونی و با نخ های پلی استریل موجب ازدیاد خارش های پوستی می شود.
در شب و غروب خارش های پوستی بیشتر می شود.
اگر افراد زمینگیر باشند و نور مستقیم آفتاب را دریافت نکنند مایت ها و موجودات ریز رشد و نمو می کنند و خارش پوستی بیشتر می شود. باید یک ربع تا نیم ساعت در نور مستقیم آفتاب بود و باید لباس های زیرین نخی باشد و همچنین تنگ نباشد. لباس تنگ موجب ناراحتی قلبی و مرگ زودرس می شود و هم موجب خارش های پوستی می شود.
دوش آب سرد و مصرف داروهای ضد خارش می تواند برای رفع خارش مؤثر واقع شود.
در پیرمردان و پیرزنان خارش های پوستی گاه به سبب وجود التهابات شدید در ایشان و عدم مصرف خضرویات مانند سبزیجات، کاهو و یا لیمو شیرین می باشد.
سرخ کردنی، موز نارس، گوجه فرنگی نارس، پرز کیوی و پوست بادام زمینی موجب خارش می شود.
کسانی که پوست بدنشان خشک است و در نتیجه مبتلا به خارش می شوند باید از شامپو و صابون کم اسید استفاده کنند و همچنین نباید زیاد از آنها استفاده کنند مثلا تابستان هفته ای دو بار و زمستان هفته ای یک بار بیشتر استحمام نکنند. همچنین می توانند از کرم های نرم کننده و داروهایی که آنتی هیستامین دارد استفاده کنند.
از نظر طبیعی هم می توان روغن کنجد خورد به این گونه که در بیست و چهار ساعت یک تا دو قاشق مصرف کند زیرا روغن کنجد لطیف کننده ی پوست است. کنجد دیرهضم است و می توان آن را با عسل مخلوط کرد تا هضم آن سریع شود.
اگر زن حامله (مخصوصا در سه چهار ماه آخر حاملگی) بر اثر بزرگ شدن جنین مبتلا به قاچ قاچ شدن پوست شکم شود می تواند روغن زیتون، وازلین یا پمادهای چرب کننده بر آن بمالد. در داروهای شیمیایی می توان از لوسیون کالامین استفاده کند.
گاه خشکی پوست به سبب اختلالاتی است که در نتیجه ی آن پوست بدن زبر شده و خاصیت انعطاف خود را از دست می دهد. این حالت گاه بر اثر تماس با مواد شیمیایی یا سفید کننده و تمیز کننده و روغن واسکازین و رنگ ها و غیره رخ می دهد. گاه فرد چون زیاد در معرض نور خورشید است پوست بدنش چنین می شود. در این حالت باید از پمادهای محافظ استفاده کرد و یا لا اقل در پیک بار نور خورشید که از ده صبح تا چهار بعد از ظهر است در معرض نور مستقیم خورشید نبود. گاه در معرض هوای بسیار گرم و یا بسیار سرد بودن نیز موجب این حالت می شود. در معرض جریان های مستمر هوایی مانند ماندن در مقابل پنکه و یا پشت در و یا پائین بودن شیشه ی ماشین و امثال نیز موجب خارش پوست می شود زیرا اب زیادی از دست می دهد و همچنین موجب خس خس سینه، تورم لوزه، سرفه های خشک مکرر نیز می شود. در این حالت برای نرم کنندگی می توان از وازلین استفاده کرد.
گاه بعضی از بیماری های متابولیکی موجب خشکی پوست می شود مانند قند نواسانی و بالا، چربی خون نوسانی و بالا یا کسانی که کلیه ی خود را از دست می دهند که چهره اشان نیز زرد می شود.
-----------------------
منبع: ارتباط شیعی