درمان دارویی در ریتم های ایست قلبی
آدرنالین( اپی نفرین)
اثرات آلفاوبتا آدرنرژیکی آدرنالین وافزایش Out Put قلبی
تجویز 1 میلی گرم آدرنالین وتزریق ازطریق IV  یا IO وتکرارهر 3 تا 5 دقیقه دربزرگسالان
دوزهای بالای آدرنالین دردرمان مشکلات اختصاصی مثل Overdose های بلوکرها مثل بلوکرهای کانال های کلسیمی دلالت دارد و بصورت روتین واراستفاده نمی شود.
انجام CPR با کیفیت بالا بعد ازتزریق آدرنالین بعلت بالا رفتن نیاز میوکارد به اکسیژن، توصیه می شود.
آمیودارون
جهت درمان VF و VT های بدون نبض وعدم پاسخ به دفیبریلاسیون،CPR ووازوپرسورها مورد استفاده ازطریق IVو IOقرار می گیرد.
دوز اولیه 300 میلی گرم ودوز بعدی 150 میلی گرم درعرض 10 دقیقه تزریق وریدی یاداخل استخوانی.
درصورت دردسترس نبودن آمیودارون می توان ازلیدوکائین بادوز اولیه 1 الی 1.5 میلی گرم به ازای هرکیلوگرم ازوزن بصورت IV استفاده نمود. نصف این میزان رادرصورت نیازمی توان درفاصله زمانی 5 تا 10 دقیقه استفاده نمودتا به دوزماکزیمم 3 میلی گرم به ازای هرکیلوگرم وزن بصورت بلوس برسد.
سولفات منیزیم
در ریتم تورسادیپوینتد بصورت IV و یا IO با دوز 1 الی 2 گرم رقیق شده در 10 سی سی دکستروز 5% بصورت تزریق آهسته استفاده می شود.
استفاده روتین از سولفات منیزیم در حین CPR توصیه نمی شود.
بی کربنات سدیم
در زمانیکه درحین انجام CPR با کفایت تنفس وگردش خون به خوبی مهیا شود استفاده ازسدیم بیکربنات بعنوان بافرتوصیه نمی شود، چرا که بیکربنات درخون بعلت نقش بافری که ایفا می کند، خودتولید CO2 کرده که می تواند اسیدوز راتشدید نماید واستفاده روتین ازآن توصیه نمی شود.
در بعضی موقعیت های اختصاصی، مثل اسیدوزمتابولیک اثبات شده با آزمایش، هایپرکالمی ها ویا اوردوزهای داروهای ضدافسردگی سه حلقه ایی، بیکربنات می تواندمفید باشد.
مداخلاتی که به صورت روتین در حین ایست قلبی توصیه نمی شود:
تجویز آتروپین در آسیستول و PEA
تجویز بیکربنات سدیم
تجویز کلسیم
درمان فیبرینولیتیک
انجام عمل پیسینگ
 ضربه کاردیاك تامپ
در صورت عدم وجوددستگاه الکتروشوك در بیماریکه تحت مانیتورینگ می باشد و دچار ریتم VF و VT بدون نبض شده است، در صورتیکه انجام ضربه کاردیاك تامپ روند انجام CPR و فراهم آوری الکتروشوك را به تاخیر نیندازد.
منبع:جزوه ی احیای قلبی ریوی بزگسالان بر اساس گاید لاین 2015